مجسمه ی عشق

الا بذكر الله تطمئن القلوب دل ها با ياد خدا آرام مي شود   ضمن سلام و عرض احترام در اين مدت 5 سالي که کنار هم بوديم و از مطالب مفيد هروبلاگي بهره مند شديم سپاس بيکران ميکنيم. اول از همه زندگي سرشار از مهر و محبت و آرامشي است که هر انساني براي رسيدن به آن تلاش مي کند. چه بسا زندگي هاي امروزي خلا از آرامش و تهي از هرگونه زيباييست.. وقتي دل در طبيعت بزني آرامش خاصي احساس مي کني که حس عميق و اميد خوبي به آدم ميده، کاش ميشد تنهايي تو طبيعت زندگي کرد. متاسفانه زندگي هاي امروزي اصلا تو دل برو نيستن، نه کسي به حق خود قانع ميشه، نه کسي راضي به کمک به هم نوعان خود ميشه و حتي نسبت به نزديکان خود نيز بي اهميت و بي ترحمه   بنده تصميم راسخي گرفتم تا کلا از فضاي مجازي خداحافظي کنم. وقتي آدم غرق چيزاي بيهوده ميشه دنياش محدود ميشه، زندگيش تباه ميشه   صميميت و صفاهايي که قبلا تو همه ماها بود الان ديگه تو جامعه وجود نداره،وقتي آدم اين همه ظلم و فساد ميبينه جدا افسرده ميشه... ولي هميشه اميد به خدا بوده و هست، چرا که همان خداي زمان قبل آفرينش، خداي ابدي همه ماست.   ما تغيير ميکنيم. محدوديت داريم ولي تکاملي براي خدا وجود نداره ايمان و توکل به خدا و تقوا ، ريشه ي زندگي موفق هر بشريست. بعضي وقتا دل آدم از بعضي چيزا خيلي پر ميشه ولي تا يادي از خدا ميکنه آرام ميگيره پس عشق ابدي فقط خداست، چرا که عشق هاي جان مجسمه ی عشق...